پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله در یکی از خطبه‌های غدیر فرمودند:
مَعاشِرَ النّاسِ! حَجُّوا الْبَیْتَ بِکَمالِ الدّینِ وَالتَّفَقُّهِ ولا تَنْصَرِفُوا عَنِ الْمَشاهِدِ الّا بِتَوْبَةٍ وَاقْلاعٍ.

ای گروه مردم! با کمال دین و دین‌شناسی، خانه خدا را زیارت کنید و از مشاهد و زیارتگاه‌ها، جز با توبه و دل کندن (از گناه و بدی) برنگردید.
الاحتجاج، ج 1، ص 81
شرح حدیث:
ارزش هر عبادتی به میزان معرفت و شعوری است که در عبادت کننده است.
حج، یکی از عظیمترین و سازنده‌ترین عبادتهاست.
تجدید عهد با خانه توحید و بنیانگذار آن، حضرت ابراهیم بت شکن است. معرفت دینی و آگاهیهای مذهبی یک زائر، میزان بهره‌وری از سفر حجّ را بالا می‌برد. پس زائر باید زیارتش را همراه با معرفت و عرفان انجام دهد.
نتیجه چنین سفر و زیارتی، تهذیب جان و پاکسازی درون از آلودگیهاست. «توبه» به همین معناست و مشاهد شریفه و زیارتگاههای مقدّس، جای مناسبی برای توبه و آغاز زندگی نوینی سرشار از خلوص و بندگی و دور از آلودگیهای گناه و هوس است.
سفارش حضرت رسول این است که حاجی باید سوغاتِ توبه به همراه داشته باشد و دست خالی از حرم الهی به وطن باز نگردد.